Yeryüzünde insanların “İhvânu’l Mü’minin” ve “İhvânu’ş Şeyâtîn” şeklinde ikili tasnife tabi tutulması, muhkem nasslarla sabit olan bir hakikattir. Bu isimlendirmeye razı olmak, Allah’ın (cc) kitabına imanın zaruri bir neticesidir. Zira “İhvânu’l Mü’minin,” Kur’an ayetinden alınmış bir tabirdir. “İhvânu’l Mü’minin”; imanda kardeş olmuş, iman sayesinde kardeş olmuş kimseler demektir.
İman, insanları behemehâl kardeş yapan bir nurdur. Bu hakikat muhkem nassla sabittir: “Mü’minler ancak kardeştirler.” Bu âyetin devamında “Öyle ise dargın olan kardeşlerinizin arasını düzeltin, Allah’tan korkup sakının; umulur ki merhamet olunursunuz/esirgenirsiniz” buyurulur. Ayet-i kerime’de gerçen “İhvetün”, Uhuvvet, “ahi”, “ihvan” gibi kelimelerle aynı kökten gelmektedir ve en bilinen anlamı ile “kardeşlik” demektir. İman kardeşliğinin mü’minlerin boynuna yüklediği mesuliyet, kardeşlerin arasını düzeltmektir. Yani takvanın bir manası da; mü’min insanın iman kardeşliğinin şuurunda olması ve kardeşlerinin arasını ıslah etmesidir. Bu aynı zamanda “İhvânu’l Mü’minin” zümresinin varlık sebeplerindendir.
İhvânu’ş Şeyâtîn
YERYÜZÜNDE iman kardeşliğinin karşısında bir de “Küfür kardeşliği” vardır. Kâfirler “el- Küfrü Billah” ta kardeştirler. “Küfür Kardeşliği” nin Kur’an lisanındaki ismi, “İhvânu’ş Şeyâtîn” dir. Rabbimiz buyuruyor:
“(Gereksiz yere ömürlerini, ailelerini, mallarını ve evladlarını) saçıp savuranlar, şüphesiz İhvânu’ş-şeyatîn (Şeytanların kardeşleri)dır. Şeytan ise, Rabbine karşı pek nankördür.” (1)
“İhvânu’ş Şeyâtîn” vahiy menşeli bir isimlendirme olup bütün münkir ve müşrikleri kapsamına alır. Yeryüzündeki bütün ideolojik hareketleri “İhvânu’ş Şeyâtîn” diye isimlendirmek Kur’an-ı Kerim’in maksadına uygun davranışta bulunmaktır.
YERYÜZÜNDE iman kardeşliğinin karşısında bir de “Küfür kardeşliği” vardır. Kâfirler “el- Küfrü Billah” ta kardeştirler. “Küfür Kardeşliği” nin Kur’an lisanındaki ismi, “İhvânu’ş Şeyâtîn” dir. Rabbimiz buyuruyor:
“(Gereksiz yere ömürlerini, ailelerini, mallarını ve evladlarını) saçıp savuranlar, şüphesiz İhvânu’ş-şeyatîn (Şeytanların kardeşleri)dır. Şeytan ise, Rabbine karşı pek nankördür.” (1)
“İhvânu’ş Şeyâtîn” vahiy menşeli bir isimlendirme olup bütün münkir ve müşrikleri kapsamına alır. Yeryüzündeki bütün ideolojik hareketleri “İhvânu’ş Şeyâtîn” diye isimlendirmek Kur’an-ı Kerim’in maksadına uygun davranışta bulunmaktır.