ALLAH RASÛLÜ (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır: “Öyle kullar vardır ki, cehennemliklerin amellerini işlediği halde cennetlik olur ve öyle kullar da vardır ki, cennetliklerin amelini işlediği halde cehennemlik olur. Çünkü ameller son nefese göre değerlendirilir!”(1)
Hadis, “Mesâbîh”in sahîhlerinden olup, Sehl ibn Sa‘îd (r.a.) rivayet etmiştir.
Hadiste amelleri terk edip buyrukları îfâ etmemeye yönelik bir işaret yoktur. Aksine, “Belki şu an ömrümün son anı olabilir” endişesiyle kulu, ömrünün her anında taatlere yönelmeye ve kötü fiillerden kaçınmaya bir teşvik vardır. Zira kişi, son anda kendisine ne isabet edeceğini bilemez.(2) Öyle kişiler vardır ki, îmân ve taatle cennet ehlinin amelini işler, hâlbuki yüce Allah’ın takdirinde cehennemlik olarak geçer. Ömrünün sonunda durumu, iman ve taatten, küfür ve isyana dönüşür de küfür ve isyan üzere ölüp cehenneme girer. Öyle kişiler de vardır ki, küfür ve isyanla cehennemliklerin yaşadığı gibi yaşar; oysa yüce Allah’ın takdirinde adı cennetlik olarak yazılıdır. Ömrünün sonunda durumu, küfür ve isyandan, iman ve taate dönüşür ve bu hal üzere ölerek cennete girer. O sebeple Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimiz hadislerinin sonunda; “Ameller ancak son ana göre değer kazanır” buyurmuşlardır.
Kayıtlar
