SÜFYAN-I SEVRİ’DEN NASİHATLER

Süfyan-ı Sevri*, Ali b. Hasan es- Sülemi’ye dünya ve ahirette kendisiyle saadet bulacağı şu öğütlerde bulunur:

.........................................

"Ey kardeşim! Amel ve sözlerinde riyadan sakın, riya şirkin ta kendisidir. Kendini beğenmekten sakın, salih amelin içerisinde ucb’un (kendini beğenmek) yeri yoktur.

.............................................................. 

Elde etmiş olduğun dünyalık sebebiyle fazla gülme, sevinme ki Allah’tan aldığın desteğin artsın. Ahiret için amel işle, dinde muvaffak olman için Allah sana yeter. 

Gizli hallerini düzelt ki Allah da senin açık hallerini düzeltsin. Günahlarından dolayı ağla, hüzünlen Allah’ın yakın dostu olursun. Sakın gafillerden olma, bilesin ki Allah senden asla gafil değildir, Allah’ın senin üzerinde sayamayacağın kadar hakkı vardır, bunları eda etmeyi unutma, bil ki Allah bunlardan dolayı seni kıyamet gününde hesaba çekecektir.
......................................
Temiz kalpli ol, bedenini günahlardan arındır. Mideni haramlardan koru, bil ki haramla beslenen beden cennete giremez. Gözlerini haramdan sakındır, ihtiyaç
dışında dolaşma, hikmetten başka bir şey konuşma, sahip olmadığın bir şeye el uzatma. Kalan ömrün için korku ve hüzün içerisinde ol, dini hususta başına ne geleceğini bilemezsin.
............................................
Şehadet ederim ki Allah’tan başka ilah yoktur. O tektir O’nun ortağı yoktur. Mülk O’nundur. Bütün hamd O’nadır. O diriltir ve öldürür, hayrın tümü O’nun elindedir. Bütün güç ve kuvvet ancak yüce ve azim olan Allah iledir.
............................................
Ey kardeşim günlerini, gecelerini ve saatlerini boşa harcama, boşa geçen vakitlerini batıl şeyler doldurur.  
Kıyamet günü için salih amelde bulun Allah’ın rızasına ancak amel ve itaat ile ulaşılır. 
Nafile ibadetleri çoğalt Allah’a yaklaşırsın,cömert ol, ayıpları örtmeye çalış, bu vesileyle Allah hesabını kolaylaştırır ve korkularını hafifletir. 
İyilikte bulunmayı çoğalt. Allah kabrinde sana yardım eder. 
Haramların tümünden sakın, takvalı ve vera sahibi kimselerle ol, imanın tadını alırsın. 
Dini hususlarda Allah’tan sakınan kimselerle istişare et, Allah’ı çokça zikret, Allah seni zahit kimselerden kılar. 
Ölümü çokça hatırla, bu sebeple Allah sana dünya işlerini basit kılar. 
Cenneti arzula, Allah seni itaatte muvaffak kılar. 
Cehennemden endişelen, Allah sana musibetleri basit kılar. 
Cennet ehlini sev, kıyamet günü onlarla beraber olursun.
Ey kardeşim! Gizli ve açık her işinde ölüp dirileceğine yakinen inanan kimsenin korktuğu gibi Allah’tan kork. 
Ey kardeşim! Şunu bil ki dirilip Cebbar olan Allah’ın huzurunda duracaksın ve seni hesaba çekecek ardından iki diyardan birine gideceksin, ya ebedi naim cennetine ya da her türlü azabın bulunduğu, ölümün bulunmadığı ebedi cehenneme… artık bağışlanma, cezalandırma korku, ve ümit arasında ol, Tevfik Allah’tandır.(1) Allah bizi bağışlananlardan eylesin AMİN."
——————————————–
Tehzibu hilyetul evliya c. 2 s. 459

Nebevi Hayat Dergisi' ndeki ilgili yazıdan kısaltılarak aktarılmıştır.
***
*Süfyan-ı Sevri:İslam alimlerinin büyüklerinden. İsmi, Süfyan bin Said bin Mesruk el-Kufi; künyesi Ebu Muhammed veya Ebu Abdullah'tır. 713 (H.95) senesinde Kufe'de doğdu. 778 (H.161)de Basra'da vefat etti. Tebe-i tabiin'in♦ büyüklerindendir. İlmini, zamanındaki büyük alimlerden öğrendi. Hadis ve fıkıh ilminde yüksek derecede olup müctehiddi.
Hadis, fıkıh, tefsir gibi ilimlerde zamanın eşsizlerinden; haramlardan kaçıp, şüpheli şeyleri yapmamakta son derece dikkatliydi. Edep ve tevazuda, alçak gönüllülükte benzeri azdı. Cami-ul-Kebir, Cami-us-Sagir ve Feraiz isimli kitapları Ünlüdür.  
***
♦Tebe-i tabiin:Bu tabir ilk gününden itibaren Ümmet-i Muhammediyye'nin, bizzat Rasulullah (s.a.s)'in mübarek ağızlarıyla hayırlılığını bildirdiği ilk üç neslin üçüncüsüdür. Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
"İnsanların en hayırlısı benim asrım(daki ashabım)dır. Sonra onlara yakın olan (Tabiîn)lerdir. Sonra da onlara yakın olan (Tebe-i Tabiîn)lerdir." 
(Buhari, Fedailü Ashabi'n Nebiyy, 1; Müslim, Fedailü'l-Ashap, 210-214; Ebû Dâvud, Sünne, 9; Tirmizî, Fiten, 45). Kaynak