Misak, Beyat ve Vatandaşlık Sözleşmesi

...................................................................
İnsanoğlunun dünyaya köle ve kula kul olmak için gelmediği malumdur. Hz. Ömer (ra)’in insanın, anasının karnından hür olarak çıktığını beyan eden sözleri mevcuttur. Ayet-i kerime’de insan ve dünya ilişkisi şöyle resmedilmektedir:
“O (Allah) ki yeri sizin için bir döşek, göğü de bir bina yaptı. Gökten su indirdi, onunla size rızık olarak çeşitli ürünler çıkardı. Öyleyse siz de bile bile Allah’a eşler koşmayın.” 

(Bakara Sûresi: 21)

Dikkat edilirse ayet-i kerime’de insana uçsuz bucaksız bir hürriyet alanı resmedilmektedir. Hiçbir zaruret altında başkalarına boyun eğmemeleri tavsiye edilmektedir. Yer döşek, gök bina… Gökten su, yerden çeşit çeşit rızıklar… Dünya Hayatında insanın ihtiyacı olan her şey verilmiştir. Bu nedenle insanın ona buna boyun eğmemesi hem emir hem de tavsiye edilmektedir.

Hz. Musa (as) ruhları kölelik ile kirletilmiş olan İsrailoğulları’nı çölde ve ihtiyaçtan azade yaşatarak tedavi etmeye çalışmıştır. Yeryüzündeki devletlerin vatandaşlık sözleşmelerinin kula kulluk esasına göre dizayn edildiğini gizleyemeyiz. Kaldı ki sosyal sözleşmelerin çoğu ya darbe ürünüdür ya da manipülasyonlar sonucudur. Mecburi Temel Eğitim ile zihinleri kirletilen ve propaganda unsurlarıyla robota döndürülen en nihayet hapishane tehditleriyle hizaya çekilen insanlık, vatandaşlık sözleşmelerine razı hale getirilmiştir. Şu an yaşanan isyanlar, farkına varmasa da insanın fıtratından kaynaklanan isyanların kapsamına girer.

Müslümanlar “Ne zamandan beri Müslümansın?” sorusuna “Galü Bela’dan beri” cevabını verirler. Galü Bela, ruhlar âleminde Allah’ın “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” sorusuna biz insanların, “Evet, Rabbimizsin şahit olduk” cevabını vermemizdir. Ruhlar âlemindeki bu olayı İslâm âlimleri, insan ile Allah arasındaki manevi sözleşme olduğunu beyan etmişlerdir. Buna kulluk sözleşmesi de diyebiliriz. Kulluk sözleşmesinin ismi, “Misak”dır.

İnsanoğlu dünyaya “misak” ile birlikte gelir. Misak’ın yükümlülüğünü akıl-baliğ olana kadar yapmak zorunda değildir. Şapka Kanunu’na muhalefetten zorbaca idam edilen İskilipli Atıf Efendi (rh.a), “Çocuğa içki ve kumar onun şahsında yasak olduğu için değil, terbiye için yasaklanır. Yine namaz ve oruç da farz olduğu için değil yine terbiye için tavsiye edilir” demiştir. Çocuk, içki içse de cezaya muhatap değildir. On yaşını doldurmuş çocuğa namaz kılmadığı için babasının dövmesi sadece terbiye dövmesidir, ceza dövmesi değildir. Mesela bir çocuk bir evin camını kırsa, ne dünya da ne de ahirette bir cezası yoktur. Ama çocuğun babası camın bedelini ödemek zorundadır. Çocuğun hakları vardır ama mükellefiyeti yoktur. Yine çocuk devlete karşı da hiçbir şekilde sorumlu değildir.

Modern Devlette ise çocuklar daha doğar doğmaz “vatandaşlık sözleşmesine” muhatap tutulur. Adeta çocuk mevcut “anayasal sistemi” kabule zorlanır. Allah’a söz veren insan, vatandaşlık sözleşmesiyle “gözaltına” alınır. Zaten çocuğa ceza verme kudretinde görülen devlet, kendi kanunlarıyla çocukları hapse atabilmektedir. İşin daha acı yanı Pozantı Cezaevinde çocuklara tecavüz haberlerini yayınlayan gazeteciler mahkûm olmuş ama tecavüzcüler hakkında işlem yapılmamıştır. Ve bu ülkede Adalet Bakanı vardır.

Aydınlanmacıların küçümsediği kavramlardan birisi de “Beyat” kavramıdır. İslâm Fıkhı’nda beyat, akıl-baliğ olan mükellefin, kendi hür iradesi ile devlet başkanına münker (kötülük) olmamak kaydı ile itaat edeceğine söz vermesini ifade eden hukuki sözleşmedir. Burada iki unsur vardır. Çocuk akıl baliğ olana kadar devlet başkanı ile muhatap değildir. Devlet Başkanı’na itaat etmek zorunda değildir.Aksine devlet başkanı çocuğun bütün ihtiyaçlarından sorumludur. İkincisi, akıl-baliğ olan insan, ilk sözleşmesine (Misak) aykırı hiçbir sözleşmeye imza atmamaktadır. Devlet, mükellefin tanrısı değildir. Ama modern devletlerin tamamı “tanrı” gibi, Nemrut gibi işlem görmektedir.

İnsanların ilk sözleşmelerine geri dönmesi kendilerinin hayrınadır. Gerekirse çölde yaşamayı göze almalı yine de ilk sözleşmesine dönmelidir. Tanrılarımızı yok etmenin zamanı gelmiştir. “Bizi bizden eden ve Allah’a karşı başkaldıran sözleşmeleri tanımıyoruz” demenin farkına varmalıdır. İnsanoğlu, isyanlarını bu alana kaydırmadığı sürece huzur bulamayacak kan ve gözyaşı egemen olacaktır. Teknoloji, makam, para cezaevi ve ölüm tehditleriyle ruhumuzu satın almalarına razı olmamalıyız.

Ülkemizde başta Kürt Sorunu olmak üzere bütün sorunların “MİSAK”a aykırı “Vatandaşlık Sözleşmeleri”nden kaynaklandığını bilmeliyiz. Zira sahte tanrılar, bu ülkede sanki insanları kendileri yaratmışlar gibi bütün insanları Türk olarak ilan etmişlerdir. En azından şunu bilmeliyiz. Bu vatandaşlık sözleşmelerinin herhangi bir kutsallığı yoktur. “Ben sizin değil ALLAH’ın kuluyum deme vakti.”

Ruhlar âleminde Allah’a söz verdiğimizi bu sözün misak olduğunu söylemiştik. Misak âyeti olarak bilinen ayet-i kerime’de şöyle buyrulmuştur: “Bir de Rabbin, Âdemoğullarından, bellerindeki zürriyetlerini alıp da onları kendi nefislerine şahit tutarak: “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” dediği vakit, “Elbette Rabbimizsin, şahid olduk” dediler. Bunu kıyamet günü: “Bizim bundan haberimiz yoktu” demeyesiniz diye yapmıştık.” (Araf Sûresi: 172)

Allahü Teâlâ (cc)’yı Rab olarak edinmek; Allah’ın gönderdiği dine hayatın her alanında uymaya çalışmayı ifade eder. Hüküm veya değer beyan etme hakkını sadece Allah’a verme durumudur. Peygamberler, ruhlar âleminde vermiş olduğumuz sözü bizlere hatırlatmak ve sözü nasıl yerine getireceğimizi öğretmek için gönderilmişlerdir. Dolaysıyla ruhlar âlemindeki söz, biz insanlara yükümlülükler getirmektedir. İşte bu yükümlülüklerin tamamına emanet diyoruz. Bir ayet-i kerime’de “emanet” meselesine şöyle değinilmiştir: “Biz o emaneti göklere, yere ve dağlara arz ettik, onlar, onu yüklenmeye yanaşmadılar, ondan korktular da onu insan yüklendi. O, gerçekten çok zalim ve çok cahildir.” (Ahzab Sûresi: 72)

Dikkat edilirse “emanetin” son derece ağır olduğu beyan edilmiştir. Hatta bu ağırlığı idrak edemeyen insanların, çok zalim ve çok cahil olduğu beyan edilmiştir. Bütün tefsir kitaplarında emanet; İslâm Şer’iatı veya İslâm Fıkhı olduğu söylenmiştir. İşte bu emaneti taşıyabilmek için ehliyet kavramına ihtiyacımız vardır. Çünkü hiç kimse ehil olmayan bir kimseye emanet teslim etmez.

Ehliyet; emaneti taşıyabilme kudretidir. Akıl-baliğ olan her insan, emaneti taşıyabilecek potansiyeldedir. Bu ağır yükü taşıyabilmek için akıllı ve baliğ olmamız ilk şarttır. Ama yeterli değildir. Mesela: Cum’a Namazı kılmak için Cuma Günü ve öğle vaktinin olması şarttır. Akil baliğ iseniz namaza gidersiniz. Ama İslâmi bir yönetimde askerde nöbette iken Cuma Namazı kılamazsınız. Cuma Namazı Allah’ın bir farzıdır ama İslâm, bütün toplumu ilgilendiren Cuma Namazı’nda devlet başkanının iznini de şart kılmıştır. Bu sebeple nöbet yerinizi terk edip Cuma’ya giderseniz Allah’ın emrine karşı çıkmış olursunuz. Bu noktada bir parantez açıp “kadınlar Cuma Namazına gitmelidir” diyen çağdaş âlimlere de bir laf söyleyeyim. Kadınların evlerini basıp hayızlı mısınız diye soracak mısınız? Bu çağdaş âlimler sadece tahrifçi değil aynı zamanda ahlaksız bir soytarı… Neyse olayın bu kısmını geçerek konumuza devam edelim.

Askerde nöbette iken veya hastanede nöbette iken Cuma Namazı kılmanın İslâmi bir yönetimde devlet başkanının iznine bağlı olduğunu söylemiştik. Zaten Hanefi Mezhebi, Cuma Namazı’nın edasının şartı içerisinde İmamın yani devlet başkanının izninin şart olduğunu söylemiştir. Esasen Hanefi olmayan Suudi Arabistan gibi ülkelerde bile Cuma Namazı’nın bu şartı bütün ülkelerde mecburen uygulanır. Kaldı ki Cumhuriyet’in ilk devirlerinde Cuma Namazı tartışılmış ve Mustafa Kemal, Cuma Namazını kılma iznini vermiştir. Mustafa Kemal, laik bir devletin başkanı olarak adeta kendini İslâm Devlet Reisi gibi görmüştür. Şu anda hepimiz Mustafa Kemal’in izniyle Camilerde Cuma Namazı kılıyoruz. Şimdi ehliyet meselesinde vurucu bir soru soralım:

Ya devlet, Cuma Namazını veya herhangi bir ibâdeti İslâm’dan kaynaklanmayan bir sebeple yasaklıyorsa ne olacak? Mesela başörtüsü yasaklanıyorsa veya mirasla ilgili İslâmi hükümler kanunen yasaklanıyorsa yine veya dörde kadar evlenmeniz yasaklanıyorsa vs. İmam Azam (rh.a)’e göre devletin koyduğu haksız yasaklar ikrah yerine geçer. Çünkü bu durumda zorba bir güç sizinle İslâmi bir hüküm arasına girmektedir. Adeta Allah’a kulluğunuza engel koymaktadır. İşte bu noktada ehliyet arızası sizin dışınızda kaynaklanmaktadır. Akıl ve baliğ olma noktasında ehilsiniz ama İslâm’ı ferdi ve toplumsal hayatta yaşama noktasında ehil değilsiniz.

Bu durumda önünüzde iki durum vardır. Ya Ashab-ı Kehfgibi meydan okur ve otoriteyi terk eder gerekirse mağarada yaşarsınız ya da ehliyet arızasını değiştirmek için mücadele edersiniz. Ama mücadele ederken Ashab-ı Kehf çizgisinden ayrılmamak ana hedefimiz olmalıdır. Asla şartlara teslim olmamız ve küfre rıza göstermemiz mümkün değildir. Fıkıh Kitaplarında “bir günden fazla bayılan kimse kılamadığı namazı kaza etmez ama hapse alınıp namaz kılması engellenen mükellef, şartlar müsait olunca namazını kaza eder” denilmiştir. Buradaki incelik şudur: İslâm, dışarıdan gelen dayatmaları kabul etmez.

Müslümanların, yüklendiği emanet hem ağırdır hem de şanı oldukça yücedir. İnsanoğlu başkaca bir yük yüklenemez ve başka kutsalları sırtına alamaz. Ulusal Görevler, vatan senden bunu istiyor gibi sözlere dikkat edilmelidir. Ehliyet arızasının çok şiddetli yaşandığı bu dönemde mücadeleyi başka alanlara kaydırmak doğru da değildir İslâm’a uygun da değildir.

Son söz olarak yıllardır ruhlar âlemindeki MİSAK’ı bize hatırlatan Misak Dergisi ve Hüsnü Aktaş Hocaefendi’ye çok teşekkür ederim. Bu dergi ve Hüsnü Aktaş’ın yazmış olduğu eserlerle “ilk Misak”ı hatırladığımı ifade etmek zorundayım. Evet, binlerce küçük ve büyük günah işledim, günahın açığına da gizlisine de battım ama bir umudum MİSAK’ımı asla bozmadım. Rabbim ilk Misak’tan asla cümlemizi ayırmasın. 

Bünyamin Ateş-Misak Dergisi