İbretlik Bir Kıssa (Cimri Koca ve Akibeti)

Evli ve zengin bir adam, sofrasında türlü türlü yiyecekler mevcut ve evinde bu yiyeceklerden fazlasıyla var. Eşiyle yiyor, bolluk içinde bir hayat geçiriyorlarmış. 

Bir gün eşiyle birlikte yiyip içerlerken kapı çalmış. Kadın kalkmış, kapıyı açmış. 

Adam: “kim geldi” diye seslenmiş. 

O da: “fakir bir adam, ‘açım, bana bir şeyler verirsiniz diye kapınızı çaldım’ diyor. Verelim bir şeyler.” demiş. 

Adam: “Yok, yok, de ki biz de bir şey yok, kov gitsin” demiş. Ve kapıya gelen fakir buruk bir şekilde dönüp gitmiş. 

Ve daha sonra bu adam yavaş yavaş malını mülkünü kaybetmeye, zarar etmeye başlamış, ta ki bütün malı elinden gitmiş, fakir olmuş. Bunun getirdiği sıkıntı sebebiyle karısı ile arasında tartışmalar yaşanmış. Ev içinde huzursuzluk, hüzün, derken karısını boşamış. 

Sonra bu kadın başka bir zengin adamla, ama bu nimetin şükrünü eda eden bir adamla evlenmiş. Gününün birinde bu kadın yeni kocasıyla yemek yerken kapı çalmış. Kadın kalkmış, bakmış ki fakir bir adam, yiyecek istiyor, para istiyor. Kocasının yanına gelip durumu anlatmış. Kocası o’na adamın isteğini yerine getirmesini söylemiş. Kadın da bunu yapmış ve kocasının yanına hüzünlü bir şekilde dönmüş.

 Adam demiş ki: “Niye üzülüyorsun? Kapımıza gelen ihtiyaç sahibi birine malımızdan bir şeyler verdik, malımız, yemeğimiz azaldı diye mi üzülüyorsun. Hayırlı bir iş yaptık. Şüphesiz ki Allah katında olan daha hayırlıdır.”

 Kadın demiş ki: “Hayır, bundan dolayı üzülmedim. Biliyor musun, kapıya gelen kişi benim ilk kocamdı. O ki zengindi… ama şimdi gelip kapımızı çalıyor, dileniyor” 

Bunun üzerine kocası demiş ki: “Sen benim kim olduğumu biliyor musun” 

Kadın: “Sen kimsin” deyince o da şöyle demiş: 

“Ben, o zaman sizin kapınızı çalıp eli boş dönen fakirdim.”

Bu kıssayı Şeyh Nebîl el-Avadî anlatmıştır.

Nakil Kürsüsü/Ömer Faruk